Po odwiedzinach w Rosji odkrywam kolejne sekrety Słowianek: tym razem na Ukrainie! Jaka zwyczajna roślina świetnie działa na włosy i co chodzi z tą całą gimnastyką słowiańską?
Pełen emocji docieram do Kijowa, gotów na spotkanie z kolejną słowiańską kulturą. Na lotnisku czeka na mnie Sofija, roześmiana i jasnooka – razem dzielnie ruszamy na podbój miasta, a ja już mam całą gotową listę pytań o sekrety naturalnego piękna Ukrainek.
Parząca pokrzywa: na włosy!
Ukrainki, jak wszystkie Słowianki, słyną z przepięknych, długich włosów. Sofija zaplotła swoje w elegancki warkocz i rumieni się uroczo, kiedy chwalę jej fryzurę. „Nauczyłam się od mojej mamy tradycyjnego sposobu na pielęgnację włosów”, mówi mi półgłosem, jakby zdradzała wielką tajemnicę. „Pokrzywa”.
Napar z pokrzywy to tylko jeden ze sposobów wykorzystania właściwości tej powszechnie występującej rośliny. Można zaparzyć gotową herbatę, ale najlepiej – i najbardziej naturalnie – przyrządzić płukankę z własnoręcznie zebranej i wysuszonej pokrzywy. Tylko ostrożnie z tym zbieraniem! Przypomina mi się stary dowcip: w jakie dni pokrzywa parzy? W parzyste!
„Nie ma co też przesadzać z pokrzywą, jeśli ma się jasne włosy” ostrzega Sofija. „Mogą się zrobić zielone!”. O nie, dziękuję za takie dodatki koloryzacyjne…
Przepis na napar z pokrzywy:
- łyżka suszonych liści pokrzywy (albo jedna torebka herbatki)
- 250 ml wrzącej wody
Zaparzamy pod przykryciem pokrzywę przez około 15 minut, studzimy i odcedzamy liście. Gotowym naparem płuczemy włosy po normalnym myciu szamponem. Naparu już nie trzeba spłukiwać. Żeby wzmocnić jego działanie, można owinąć głowę ręcznikiem i odczekać 10-15 minut, a potem suszyć i układać fryzurę jak zwykle.
Działa świetnie na przetłuszczające się włosy, przyspiesza także ich wzrost!
Gimnastyka słowiańska
Sofija odprowadza mnie do hotelu i obiecuje spotkać się ze mną na kolację, a w międzyczasie biegnie na zajęcia gimnastyki słowiańskiej, wyjątkowych ćwiczeń przeznaczonych wyłącznie dla kobiet. „Dzięki niej kręgosłup mnie nie boli, ogólnie miewam się lepiej, i jakoś tak… kobieco!”, śmieje się.
To, co dzisiaj robi furorę pod nazwą „gimnastyka słowiańska”, jest raczej rekonstrukcją i praktyką inspirowaną dawną, przedchrześcijańską słowiańszczyzną: chodzi w niej o holistyczny sposób pracy z ciałem i duchem. System ćwiczeń nawiązuje do słowiańskiej wiary w trzy światy – górny, średni i dolny, odpowiadające za kolejno emocje, uczucia i ciało.
Te trzy światy przekładają się na trzy „poziomy” ćwiczeń: na stojąco, na kolanach i w podparciu na łokciach. „To nie są wymagające ćwiczenia”, zapewnia Sofija. Wznoszenie się na palcach, masaż i staranny rozkład ćwiczeń na obie strony ciała dla utrzymania równowagi dają obiecujące rezultaty. Sam bym poćwiczył!
Gimnastyka słowiańska to holistyczny system pracy z ciałem i umysłem.
Coś dla ciała, czyli kuchnia!
Ukraina bywa określana jako „spichlerz Europy”: to tutaj produkuje się najwięcej jęczmienia na całym świecie, pod dostatkiem jest także słonecznika i rzepaku. Żyzna ukraińska gleba, czarnoziem, pozwala na uprawę wielu zbóż. Do dziś wielu Ukraińców zatrudnionych jest w rolnictwie, a podstawą kuchni są pożywne kasze, rozmaite dania mączne (ach, te pierogi) i pyszny chleb.
Tymczasem Sofija wraca z gimnastyki słowiańskiej i idziemy do restauracji, gdzie na obiecaną kolację jemy narodowe ukraińskie danie – barszcz z dużą ilością pływających w nim warzyw i mięsa. Dostajemy do niego małe drożdżowe bułeczki podobne do pączków, zwane „pampuszki”. Oj, coś czuję, że po tym wyjeździe sam zamienię się w okrągłą bułeczkę…
Tradycyjny ukraiński barszcz – koniecznie z kleksem kwaśnej śmietany!
Pakuję do bagażu sporą porcję suszonej pokrzywy z domowych zapasów uczynnej Sofiji – spróbowałem nawet się napić pokrzywowej herbatki, ale zbyt cierpka jak na mój gust. Dosłodziłem odrobinę miodem – mój imiennik, miód Manuka z Nowej Zelandii, nadał się w sam raz – i dopiero wtedy smakowało, jak należy!
